مطابقه در نظام کُنایی (ارگتیو) زبان های ایرانی: رقابت واژه بست و وندالف

مجله پژوهش های زبان شناسیسال چهارم، شماره دوم، پاییز و زمستان 1391/12/ 1392/3/ 1392/4/ 1- 1391تاریخ وصول: 2تاریخ اصلاحات: 28تاریخ پذیرش: 6صص [email protected] * استادیار زبان شناسی دانشگاه کردستانمطابقه در نظام کُنایی (ارگتیو) زبان های ایرانی: رقابت واژه بست و وندالف*یادگار کریمیچکیدهاین مقاله به تبیین نظری دو الگوی رایج در ساخت کُنایی زبان های ایرانی بر پایه برنامه کمین هگرا می پردازدبندهای متعدی، فاعل حالت نمای کُناییبا مفعول قرار داردمضاعف سازی می شود. در الگوی اول، در/ غیرفاعلی و مفعول حالت فاعلی می پذیرد. در این الگو فعل متعدی در مطابقه کامل. در الگوی دوم، فاعل متعدی حالت نمای کُنایی ندارد بلکه به وسیله یک واژ هبست غیرفاعلی. در این الگو فعل با مفعول مطابقه ندارد و شکل پیش فرض (وند/ شناسه سوم شخص مفرد) می پذیرد.لذا در ساخت های کُنایی زبان های ایرانی، به لحاظ توصیفی، واژ هبست و وندمقاله استدلال خواهد شد که مطابقه فعل با مفعول در الگوی اول حاصل تطابق هسته زمان با مفعول است در حالی که نبودمطابقه در الگوی دوم ب هدلیل ایجاد تداخل ناقص واژ هبست در ایجاد تطابق بین هسته زمان و مفعول استگواهی در تایید این ادعای نظری است که اصولاً ساخ تهای منفرد در زبا نها برآیند تعامل ساز وکارهای مستقل و عام نظامصوری/ شناسه در توزیع تکمیلی قرار دارند. در این. نتیجه این تحلیل/ ساختاری این زبان هاست.واژه های کلیدی: ساخت کُنایی، مطابقه، تطابق، متعدی، برنامه کمینه گرا، حالت ذاتی، حالت ساختاری